Dankbaarheid als olievlek

Het is al donker als om 18.00 uur de deuren van De Schuilplaats open gaan.
Ik ben benieuwd of alle spullen die we gekregen hebben tijdens de dankdienst een plekje hebben gekregen.
Terwijl we naar binnen gaan, komt de warmte en een lekkere geur van het eten ons tegemoet.
De één pakt een kop koffie en een ander vraagt ‘wat eten we?’. Het blijkt aardappelen en wortels met kiprollade te zijn. De eerste producten van de dankdienst zijn al gebruikt en de kiprollade hebben we gekregen van een andere gulle gever.
We beginnen de maaltijd en heten een 91 jarige gast welkom. Hij krijgt een applaus. Wat is het toch bijzondere groep mensen. We vertellen over de dankdienst en alle spullen die we gekregen hebben van de PKN Oppenhuizen en SSWL. Opnieuw applaus!  Dankbaarheid breidt zich uit tot in De Schuilplaats.

Wat zijn we dankbaar voor de betrokkenheid van zoveel mensen, kerken, bedrijven en instanties. Van alle aardappels, uien, wortels, potten groente, macaroni, rijst en alle andere spullen wordt de komende maanden dankbaar gebruik gemaakt.

Dankbaar fiets ik weer naar huis en overdenk een uitspraak van Corrie ten Boom:

Kijk ik naar de wereld, dan wordt ik bedroefd
Kijk ik naar mezelf, dan wordt ik depressief
Kijk ik naar God, dan vindt ik rust

In de rust en vrede die ik vind bij God, stroomt de dankbaarheid over. Hij voorziet. Hij kent ons en Hij houdt van ons. Dankbaar dat we Zijn licht en liefde mogen uitstralen in onze mooie stad.

Een dankbare vrijwilliger